نقش شیوه های تدریس خلاقانه در آموزش و یادگیری دانش آموزان

یکی از صفات ممتاز آدمیان آفرینندگی (خلاقیت) است.آفرینندگی در علم،هنر،ادبیات، و سایر جنبه های فرهنگ و تمدن همواره مورد احترام انسان ها بوده است، و به همین سبب پرورشاستعدادهای خلاق،همانند پرورش توانایی حل مسئله، یکی از هدف های مهم آموزش و پرورش به شمار می آید. خلاقیت زیباترین و شگفت انگیزترین خصیصه ی انسان است. غنا، پویایی و بقای هر فرهنگ و تمدنی به خلاقیت مردمان آن بستگی دارد و این واقعیت را تاریخ بارها به اثبات رسانده است. خلاقیت یعنی توانایی دیدن چیزها به شیوه های جدید، شکستن مرزها و فراتر رفتن از چارچوب ها، فکر کردن به شیوهای متفاوت، ابداع چیزهای جدید، استفاده از چیزهای نا مربوط و تبدیل آن به شکل های جدید. قابل قبولترین تعریفی که از خلاقیت ارائه شده است عبارت است از توانایی دیدن چیزها به شیوه های جدید، شکستن مرزها و فراتر رفتن از چارچوبها، فکر کردن به شیوهای متفاوت، ابداع چیزهای جدید، استفاده از چیزهای نا مربوط و تبدیل آن به شکل های جدید . خلاقیت و چگونگی پرورش آن موضوعی است که در نظام آموزش ما به آن توجهی نمی شود.بدون شک بخشی از ناکارآمدی این نظام هم مربوط به همین کوتاهی و بی توجهی است. بنابراین بر برنامه ریزان و مسئولان آموزش و پرورش از پائین ترین تا بالاترین سطوح واجب است که به گونه ای عمل کنند که این نقیصه برطرف شود. در سیستم آموزش ابتدایی باید این موضوع مورد توجه فراوان قرار گیرد چون خلاقیت خصیصه ای است که در همان اولین سال های زندگی می توان به بهترین شکل ممکن آن را پرورش داد و بارور کرد. و اساسا بخش عمده ای از شخصیت کودک در همان 6 سال اول عمر او شکل می گیرد

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، آموزش ویادگیری ، راهکارهای پرورش خلاقیت