تبیین نقش زنان روستایی در توسعه روستایی : موانع و محدودیت های آنان

با توجه به اینکه نیمی از جمعیت کشور ، زنان هستند برای دستیابی به توسعه ضروری است، زنان مانند مردان در فرایند توسعه مشارکت کرده و بطور کامل از نتایج آن بهره جویند. ولی متاسفانه از بسیاری جهات در فرایند توسعه، زنان مورد غفلت قرار گرفته اند. اگر منابع توسعه را به سه دسته اصلی دارائی های اجتماعی ( مجموعه هنجارهای حاکم بر اجتماع و کنش ها و بر هم کنش های حاصله) ، دارائی های طبیعی ( مجموعه سرمایه مالی، فیزیکی ، طبیعی و ...) داراائی های انسانی ( مجموعه دانش ، مهار و توانایی های جامعه) تقسیم نمائیم ، مورد سوم بطور مستقیم و غیرمستقیم در بهبود موارد اول و دوم نیز دخیل می باشد، از این رو دارایی انسانی مهمترین منبع تلقی می شود. منبعی که تنها در صورت بکارگیری و بازدهی است که تبدیل به سرمایه می شود. زن روستایی وظایف و نقش های مختلف و متعددی به عهده دارد ؛ همسر، مادر، تولید کننده محصولات زراعی و باغی، شرکت در فعالیت های دامداری، کاشت، داشت، برداشت، فن آوری، بازاریابی، و تهیه خوراک و غذا، و.... زنان روستایی در حین کشت محصولات معیشتی برای تامین مواد غذایی مورد نیاز خانواده ممکن است به کشت فرآورده های نقدی (تجارتی) نیز مبادرت ورزند و یا در صورتی که خود فاقد زمین زراعی باشند و صرفا در قبال اخذ دستمزد، به کار کردن برای دیگران تن در دهند. چنین زنانی را می توان در عین حال مروج کشاورزی، کارشناس تولید و حتی در پاره ای از موارد، سیاستگذار نیز به شمار آورد. جدای از فعالیت در زمینه کشاورزی، مشارکت زنان در توسعه روستایی امری بس حیاتی و با اهمیت، در جهت تامین مواد غذایی کافی مورد نیاز محسوب می شود) در خاتمه در این مقایه سعی شده است تا به بررسی نقش زنان روستایی در توسعه و موانع و محددودیت های پیش روی آنان بپردازیم.

کلیدواژه ها:

توسعه روستایی ، نقش زنان ، سرمایه انسانی ، موانع و محدودیت ها