تعیین اندازه ومکان بهینه نیروگاه های خورشیدی با و بدون حضور ذخیره سازهای انرژی در شبکه توزیع با هدف کاهش تلفات و بهبود پروفیل ولتاژ با درنظر گرفتن محدودیت های هارمونیکی و منافع اقتصادی

تعیین مکان و اندازه مناسب نیروگاه های خورشیدی در شبکه توزیع می تواند به بهبود پروفیل ولتاژ، کاهش تلفات و افزایش قابلیت اطمینان کمک کند، اما از سوی دیگر با افزایش نفوذ سیستم های خورشیدی مشکلاتی از قبیل افزایش اعوجاجات هارمونیکی مشکل ساز خواهد شد که دلیل این امر وجود اینورتر در سیستم های خورشیدی است که می توانند به عنوان عامل تزریق هارمونیک به شبکه شناخته شوند. در این مقاله مکان و اندازه نیروگاه های خورشیدی به گونه ای تعیین شده است که کمترین میزان هارمونیک به شبکه تزریق شود وهمچنین از محدوده مجاز 5% در هیچیک از ساعات شبانه روز و درهیچکدام از باس ها تجاوز نکند. کاهش تلفات و بهبود پروفیل ولتاژ نیز از دیگر نتایج این بهینه سازی است که با الگوریتم ژنتیک و در نرم افزار MATLAB انجام شده است. همه نتایج برای جایابی یک، دو و سه عدد نیروگاه خورشیدی برای دو حالت: 1( بدون حضور باتری و 2) ذخیره 30% توان تولیدی نیروگاه های خورشیدیدر باتری ارائه داده شده است. در نهایت با استفاده از نتایج بدست آمده و با توجه به قیمت برق در سه بازه زمانی به تحلیل اقتصادی هر دو حالت پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

شبکه توزیع ، نیروگاه خورشیدی ، اعوجاجات هارمونیکی ، اینورتر ، باتری