بررسی سیر تحولی زبان فارسی و هویت ایرانی در هند

ارتباط و پیوند ایران و هند، به دوران قبل از مهاجرت آریاها و بومیان منطقه می رسد و در عصر حکومت های باستانایران، هخامنشیان و اشکانیان و ساسانیان به اوج خود می رسد. در دوران اسلامی این پیوندها عیمق تر و جنبه هایمذهبی نیز به خود گرفت.اسلام از طریق ایران و با زبان فارسی به هند راه یافت. در دوره گورکانیان، به دلیل تمایل وعلاقه پادشاهان مغولان کبیر ،فرهنگ و زبان و هویت ایرانی دوره اعتلای خود را پیمود ، به طوریکه آثار حافظ، سعدی وجامی در سراسر هند رواج پیدا کرد. اما همین که سلسله گورکانیان از بین رفت، زبان و هویت ایرانی هم افول تدریجیخود را آغاز کرد، و کم کم زبان انگلیسی جایگزین زبان فارسی گردید. هر چند که آموزش زبان فارسی در هند وجودداشت اما دیگر آن رواج پیشین را که باعث گسترش هویت ایرانی می شد را نداشت. این پژوهش بر آن است که بهبررسی روند تحولی زبان و هویت ایرانی در شبه قاره هند بپردازد. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که؛ پیوندهایمشترک اسطوره ای و زبانی از زمان های کهن باعث نوعی تسامح بین اقوام هندی و ایرانی شده است، که نتیجه آنپذیرش بی چون و چرای زبان فارسی برای مدت نه قرن، به عنوان زبان رسمی و اداری در هند بود و این عنصر فرهنگیو هویتی باعث اعتلای روز افزون تعاملات همه جانبه بین دو ملت می شد.روش تحقیق تحلیلی- توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای است.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، فارسی ، ایران ، هند