کهن الگوی خورشید در هنر گیلان

پونگ در نظریات خود از کهن الگوهایی مانند خورشید، به عنوان سنتی ازلی یاد می کند. این عنصر در ظروفباستانی، منسوجات و دیوارنگاره ها گیلان نیز همواره دیده می شود. بازیابی این نمادها در هنر امروز، از جملهگرافیک محیطی، می تواند سبب رشد فرهنگ گردد. این نوشتار پاسخی به این پرسش است که نمود دینیخورشید در نقاشی دیواری های معاصر گیلان به چه صورتی بوده است روش پژوهش حاضر از نظر هدفکاربردی، و از نظر روش، تاریخی و توصیفی-تحلیلی و تطبیقی می باشد. جمع آوری اطلاعات با دو روشکتابخانه ای و میدانی، با فیش برداری، مصاحبه و کارت مشاهده انجام شد. جامعه آماری نقاشی دیواری هایاستان گیلان و هنرمندان اجرا کننده این آثار بوده و نمونه گیری به صورت تصادفی صورت گرفته است. نتیجهنشان می دهد که دایره پرتودار، نمادهای هنر قدسی مثل شمسه و نقوش اسلیمی، نقوش باستانی ماننداسواستیکا، طرح های انتزاعی، خورشید با چهره انسانی از جمله نمودهای آن در دیوارنگاره های منطقه میباشد. به طور کلی ریشه نقش خورشید در نقاشی دیواری های گیلان با الهام از هنر پیشینیان بوده، اما در هنرمعاصر کاربرد آیینی و دینی خود را از دست داده است.

کلیدواژه ها:

خورشید ، کهن الگو ، هنر معاصر ، گرافیک محیطی ، گیلان