تحلیل نقش رابطه والد_فرزودی بر سازگاری اجتماعی دانشجویان دختر ورودی سال تحصیلی 98-97 ساکن خوابگاه های دانشگاه علامه طباطبایی

مقاله حاضر با هدف بررسی سازگاری اجتماعی دانشجویان دختر (جدیدالورود) ساکن خوابگاه و رابطه آن با ارتباط بین دانشجویان با والدین آنها انجام شد. نمونه پژوهش شامل 120 دانشجوی دختر جدیدالورود ساکن خوابگاه های دانشگاه علامه طباطبایی است که به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های سازگاری اجتماعی بل (1961) و مقیاس رابطه ولی فرزند فاین (PCRSM) استفاده شد. داده ها از طریق روش آماری رگرسیون چندگانه و نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: تحلیل رگرسیون مشخص نمود رابطه والد فرزندی بر سازگاری اجتماعی دانشجویان جدیدالورود دختر ساکن خوابگاه تاثیرگذار است (P<0.01). که در روابط مادر فرزندی هر چهار مولفه (آزردگی یا سردرگمی، عاطفه مثبت، ارتباط و همانندسازی)، و در رابطه پدر فرزندی دو مولفه (آمیزش پدرانه و خشم پدر)، توانایی پیش بینی سازگاری اجتماعی را دارند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که رابطه والد فرزندی توان پیش بینی سازگاری اجتماعی را دارد و می توان و آموزش و مداخله در در بهبود روابط والد فرزندی را به عنوان یک روش موثر در افزایش سازگاری اجتماعی دانشجویان جدیدالورود ساکن خوابگاه که دور از خانواده زندگی می کنند را پیشنهاد داد.

کلیدواژه ها:

رابطه والد فرزندی ، سازگاری اجتماعی ، دانشجویان جدید الورود ، خوابگاه