تبیین رضایت از زندگی بر اساس هوش معنوی و امید

رضایت از زندگی یک مفهوم ذهنی و منحصر به فرد برای هر انسان است که جزء اساسی بهزیستی ذهنی را تشکیل می دهد و عموما به ارزیابی های شناختی یک شخص از زندگی خود اشاره دارد. ارزشمندی این مولفه ضرورت شناسایی عوامل موثر و تبیین کننده را برجسته می کند. هدف پزوهش حاضر عبارت است از پیش بینی رضایت از زندگی توسط هوش معنوی و امید. جامعه مورد پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا بودند که در نیمه نخست سال تحصیلی 98 - 1397 به تحصیل می پرداختند که از میان آنان 300 نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند. پرسش نامه های هوش معنوی کینگ، امید اسنایدر و مقیاس رضایت از زندگی برای اندازه گیری هوش معنوی، امید و رضایت از زندگی مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزارهای Spss و lisrel تحلیل شدند و در نهایت مدلی برای این پیش بینی ارائه شد. یافته های نشان داد که معناداری میان رضایت از زندگی با هوش معنوی و امید وجود دارد. نتایج نشان داد که هوش معنوی به گونه مستقیم و یا با میانجیگری امید توانست رضایت از زندگی را تبیین کند.

کلیدواژه ها:

مدل معادلات ساختاری ، رضایت از زندگی ، هوش معنوی ، امید