بررسی ارتباط غیرکلامی خصوصا زبان بدن در داستان چراغ آخر صادق چوبک

انسان موجودی است اجتماعی و نیازمند تعامل با افراد پیرامون خود، که البته این ارتباط مابین انسانها از دو طریق کلامی و غیرکلامی امکانپذیر میباشد. تحقیقات نشان داده است که برقراری ارتباط از طریق کلام فقط % 7 از کل ارتباط و %93 غیرکلامی است و حتی ارتباط غیرکلامی از جمله ایما و اشاره با زبان بدن، حقیقی تر و صادقانه تر از ارتباط کلامی و بازگوکننده ی شخصیت حقیقی افرد است نگاه نویسنده، خصوصا داستان نویس، عمیق تر از دیگران است. او حقایقی را میبیند و حس میکند که شاید کمتر کسی به آن توجه کند و به این ترتیب شخصیت های داستانش را باورپذیر مینماید. صادق چوبک، نویسنده ی معاصر و پایه گذار ادبیات مدرن ایران، کسی است که در داستانهای خود، با شخصیتهایی که خود خالق آنها بودهاست، زندگی میکند و همواره نوشته هایش پرده از حقیقت برمیداردو اهمیت چوبک در ادبیات معاصر در گفتگوپردازی ها و توصیف های زنده ای است که در پیشرفت نثر امروز نقش مهمی داشتهاست؛ چرا که شخصیتهای او در داستانها و رمانهایش از جمله تنگسیر، سنگ صبور، خیمه شب بازی، چراغ آخر و ... برای خواننده باورپذیر میشوند. چراغآخر داستانی است که به القای نادرست دین توسط افرادبیسواد پرداخته است.در مقاله ی حاضر نویسنده بر آن است تا با بررسی زبان بدن و ارتباط غیرکلامی از جمله عادات رفتاری و خصوصیات جسمانی در این داستان، به پردازش شخصیتها توجه نمایند و نمونه هایی از ارتباطات غیرکلامی، خصوصا زبان بدن ) body language (، در جامعه ی امروز برای خواننده رمزگشایی شود.

کلیدواژه ها:

ارتباط غیرکلامی ، زبان بدن ، چرا غ آخر ، شخصیت ، صادقچوبک