اثر دوز مصرف کافئین بر شاخص RMSSD ضربان قلب پس از یک جلسه فعالیت هوازی در مردان تمرین کرده

هدف: هدف از اجرای این پژوهش، ارزیابی اثر دوز مصرف کافئین بر شاخص RMSSD نوار قلب پس از یک جلسه فعالیت هوازی در مردان تمرین کرده بود. مواد و روش ها:12 دانشجو پسر تمرین کرده به طور هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در یک طرح متقاطع در سه حالت پلاسبو، دوز 6mg/kg کافئین و 9mg/kg کافئین قرار گرفتند. پروتکل ورزشی شامل دویدن روی تردمیل با 75 درصد VO2 max بود. نوار قلب در 5 مرحله (حالت پایه، 30 دقیقه بعد از مصرف کافئین، بلافاصله پس از فعالیت، دقیقه 40-35 دوره ریکاوری و 60-55 دوره ریکاوری) توسط سینه بند بلوتوث- دار H10 ثبت شد. داده ها با آزمون شاپیرو-ویلک، تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر (P> 0/05) و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان دادند که تفاوت معنی داری بین مراحل مختلف اندازه گیری شاخص RMSSD در هر آزمون پلاسبو، دوز 6mg/kg و 9mg/kg کافئین وجود دارد (p=0/001). اما هیچ تفاوت معنی داری در دوره برگشت به حالت اولیه پس از فعالیت ورزشی، بعد از مصرف دوزهای 9mg/kgو6 کافئین در مقایسه با پلاسبو مشاهده نشد.نتیجه گیری: به نظر میرسد مصرف مقادیر متفاوت کافئین به صورت حاد، تغییرات محسوسی را درمراحل مختلف اندازه گیری این شاخص، در زمان برگشت به حالت اولیه پس از فعالیت ورزشی به وجود نمیآورد. به عبارت دیگر، مصرف حاد دوزهای 9mg/kg و 6 کافئین تاخیری در ریکاوری سیستم پاراسمپاتیک قلب ایجاد نمی کند.

کلیدواژه ها:

کافئین ، ریکاوری ، بازفعالی پاراسمپاتیکی.