مقایسه تاثیر دونوع تمرین حاد عضلات مرکزی و مقاومتی بر سطح سرمی آیریزین زنان دارای اضافه وزن

فعال کردن بافت چربی قهوه ای می تواند رویکرد های جدیدی در کاهش مشکلات مربوط به چاقی فراهم نماید. در نتیجه انجام فعالیت بدنی، برخی مایوکاین ها نقش واسطه ای در تبدیل بافت چربی سفید به چربی قهوه ای را ایفا کرده اند که از عضلات ترشح می شوند و در تنظیم اکسیداسیون چربی و کاهش وزن موثرند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی مقایسه تاثیر دونوع تمرین حاد عضلات مرکزی و مقاومتی بر سطح سرمی آیریزین زنان دارای اضافه وزن می باشد. روشی که در این پژوهش استفاده شده است:42زن جوان دارای اضافه وزن با میانگین سنی4/68±29/73، میانگین وزن 5/92±74/35کیلوگرم و با میانگین نمایه توده بدنی 1/62±27/61 در باشگاه آرش کمانگیر شهر تهران انتخاب و به صورت تصادفی درسه گروه تجربی تمرین عضلات مرکزی، گروه تجربی تمرین مقاومتی و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه های تمرینی طی یک جلسه تمرین یک ساعته پروتکل تمرینی را اجرا کردند. نمونه گیری خونی یک ساعت قبل و بعد از اجرای پروتکل تمرین انجام شد به میزان 10 میلی لیتر از ورید بازویی انجام شد. اندازه گیری سطح سرمی آیریزین به روش الایزا انجام گردید. برای توصیف ویژگی های آزمودنی ها شاخص های مرکزی و پراکندگی از آزمون های کولموگروف_اسمیرنوف جهت تعیین نرمال بودن توزیع داده ها استفاده شد. همچنین جهت آزمودن فرضیه های تحقیق از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و در صورت معنا دار بودن اختلاف بین گروه ها جهت روشن شدن محل اختلاف از آزمون تعقیبی توکی در سطح معنا داری(P≤0/05) استفاده شد.تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که یک جلسه تمرین مقاومتی تاثیر معنا داری (P=0/001 و P=0/00) بر سطح سرمی آیریزین زنان دارای اضافه وزن داشت و یک جلسه تمرین عضلات مرکزی تاثیر معناداری (P=0/00 و P=0/20) بر سطح سرمی آیریزین زنان دارای اضافه وزن ایجاد نکرد. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، به نظر می رسد تمرین حاد عضلات مرکزی و مقاومتی منجر به بهبود سطوح سرمی آیریزین زنان دارای اضافه وزن گردد.

کلیدواژه ها:

تمرین عضلات مرکزی ، تمرین مقاومتی ، آیریزین ، چاقی