تعیین ژرفای موهو برش پارکر-اولدنبورگ با مدل های جاذبی ماهواره ای و مدل توپوگرافی

مطالعه ساختار لایه های پوسته زمین یکی از اهداف مهم در ژئوفیزیک است که دارای کاربردهای وسیعی در بررسی پروسه های ژئودینامیک، ایزوستاسی لرزه نگاری دارد. در ژئودزی نیز آگاهی از ایزوستاسی در هموار کردن میدان ثقل زمین به منظور تقریب بهتر در حل مسایل مقدار مرزی نقش مهمی ایفا می کند. این مطالعه به تعیین ژرفای موهو با داده های گرانی بدست آمده از ژئودزی جاذبی ماهواره ای می پردازد. مدلسازی مساله با استفاده از روش پارکر-اولدنبورگ در منطقه تست ایران انجام می شود. برای این منظور نوسانات جاذبی از مدل ماهواره ای EGM2008 تا درجه/مرتبه 180 محاسبه و اثر توپوگرافی-بتیمتری با دو تقریب تقریب صفحه ای و تقریب کروی حذف می شود. نتایج عددی نشان می دهد مدل ایزوستاسی فلات ایران بجز در البرز مرکزی تا حد زیادی از مدل ایری تبعیت می کند. موهوی گرانی بدست آمده با موهوی لرزه ای مدل جهانی CRUST1.0 مقایسه شد. میزان نزدیکی این دو مدل نسبت به مطالعات قبلی بیشتر و انحراف معیار اختلافات حدود 4 کیلومتر است.

کلیدواژه ها:

ژرفای موهو ، پارکر اولدنبورگ ، نوسان جاذبه ، مدل ژئوپتانسیل ماهواره ای.