سیستم یکپارچه RCM و TPM

نیاز صنایع به تولید محصولات با کیفیت بالا و قیمت مناسب،با توجه به محیط رقابتی بازار، موجب گردید که استفاده از سیستم نگهداری و تعمیرات رونق یابد. به دلیل رقابت روزافرون و تاکید مشتریان بر تحویل بموقع کالا و ضرورت حصول نرخ بازگشت سرمایه در دوره مورد نظر، عملکرد تجهیزات و ماشین الات باید قابلیت اطمینان بالایی داشته باشد. در همین راستا و با توجه به تکنولوژی های پیشرفته فعلی و هزینه ی هنگفت خرید تجهیزات جدید، واحد نگهداری و تعمیرات به عنوان بخش تفکیک ناپذیری از واحد تولید تلقی می گردد و بخش های عملیاتیبیش از پیش به مهارت ها و ساختار سازمانی واحد نگهداری و تعمیرات وابسته گشته اند. در میان سیاست های مختلف نگهداری و تعمیرات، دو سیاست بیشترین کاربرد و موفقیت را در بین صنایع جهان داشته اند که عبارتند از: نگهداری و تعمیرات بهره ور جامع و نگهداری و تعمیرات مبتنی بر قابلیت اطمینان. اولی، بیشتر بر جنبه های مدیریتی و مورد دوم بر جنبه های محاسباتی و آماری تاکید دارد. RCM ترویج دهنده استراتژی های بهبود نت می باشد و اهداف آن شناسایی حالات خرابی و توالی آنها و همچنین تایید اقتصادی ترین و کاربردی ترین تکنیک های نت برای حداقل کردن احتمال هر خرابی و اثرات آن می باشد. در حالیکه TPM بر این نکته تاکید دارد که فعالیت های نت به تنهایی نمی تواند قابلیت اطمینان را بهبود بخشد، عواملی همچون دقت پایین اپراتور، تجربه پایین عملیاتی، طراحی اولیه و ساخت ضعیف و همچنین بهره برداری در شرایط نامطلوب، همگی بر قابلیت اطمینان تجهیز تاثیر می گذارد. در این نوشتار، ضمن ارائه تعریفی جامع از نت بهره ور فراگیر و نت مبتنی بر قابلیت اطمینان، به مقایسه این دو نگرش خواهیم پرداخت و با برشمردن موارد برتر در هر یک از نگرش ها سعی در ارائه راهکاری به منظور تعامل یکپارچه سازی این دو داریم.

کلیدواژه ها:

مدیریت انگیزش ، اثربخشی فراگیر ، مشارکت فراگیر ، یکپارچه سازی ، TPM ، RCM