نحوه عملکرد ترکیب استفاده از جداسازی لرزه ای و بلوک برشی در پل ها

یکی از مهمترین مسائل طراحی لرزه ای پل نحوه اتصال عرشه به پایه ها می باشد که با توجه به استفاده فراوان از بالشتک های الاستومریک در ایران و سایر نقاط دنیا، در این مقاله نحوه عملکرد این نوع اتصال مورد توجه قرار گرفته است.تکیه گاه جداکننده الاستومریک بعنوان ابزاری برای کاهش نیروهای زلزله و توزیع بهتر نیروهای جانبی بین تکیه گاه های پل مورد استفاده قرار می گیرد. از این اتصال می توان به عنوان جداساز لرزه ای بهره برد به این نحو که انعطاف پذیری این تکیه گاه ، سختی جانبی کل پل را کاهش داده و در هنگام زلزله تغییر مکان های جانبی روسازه را افزایش داده و نیروهای اینرسی را کاهش می دهد. این تکیه گاه ها در عین حال که حرکات پل را تحت بار سرویس در یک حد مجاز، نگه می دارند، امکان یک مقدار کنترل شده حرکت روسازه نسبت به زیرسازه را درهنگام زلزله فراهم می آورد. علاوه براین با استفاده از بلوک های برشی می توان حرکت طولی این تکیه گاه ها را مسدود نمود. در این مقاله با مدلسازی 2 پل 4 دهانه 30 متر و 6 دهانه 30 متر مشاهده گردید می توان در پل هایی که دارای پایه هایی با ارتفاع های متفاوت می باشند می توان به نحوی با تلفیق همزمان این دو نوع روش اتصال در یک پل به حالتی بهینه از پاسخ های لرزه ای و به تبع آن حالت اقتصادی دست یافت.

کلیدواژه ها:

طراحی لرزه ای پل ، بالشتک های الاستومریک ، جداسازی لرزه ای ، بلوک برشی