ارزیابی رفتار لرزه ای سازه های بتنی مسلح به مواد نوین هوشمند

یکی از مواد هوشمند شناخته شده آلیاژهای حافظه دار شکلی هستند. این مواد پس از تغییرشکل های بزرگ می توانند به شکل نخستین خود بازگردند. هدف این مقاله بررسی اثر به کارگیری این مواد در اتصالات ساختمان های بتنی بر رفتار لرزه ای آن ها است. برای رسیدن به این هدف، نمونه هایی از ساختمان هایی دو و سه بعدی بتنی انتخاب می شوند. نخست در اتصال آن ها، فولاد رایج به کار می رود. سپس از این آلیاژها در اتصالات بهره جویی می گردد. در ادامه دو دسته ساختمان مزبور، با و بدون آلیاژهای حافظه دارشکلی تحت اثر زمین لرزه هایی قرار می گیرند، و با انجام تحلیل تاریخچه ی زمانی غیر خطی رفتار لرزه ای آن ها مقایسه می گردد. بر پایه ی نتیجه ها، بهره جویی از آلیاژ حافظه دار شکلی منجر به کاهش بسیار چشم گیر تغییرشکل های پسماند می گردد. نمودارهای هیسترسیس نشان میدهند که در سازه های بتنی مجهز به الیاژهای حافظه دار شکلی، کانون جابجایی ها در مرکز مختصات است. در ساختمان های تقویت شده با میلگردهای فولادی، نمودارهای هیسترسیس به علت وجود جابجایی پسماند، دارای دو کانون مجزا می باشند

کلیدواژه ها:

آلیاژ حافظه دار شکلی ، تحلیل تاریخچه ی زمانی غیر خطی ، تغییرشکل های ماندگار ، فراکشسان ، بازگشت به مرکز