مروری سیستماتیک بر روش های مختلف ارزیابی پاسچر با متد فتوگرامتری دو بعدی

زمینه و هدف: پاسچر به معنای راستای بیومکانیکی قسمت های مختلف بدن نسبت به هم است. ارزیابی پاسچر به طور گسترده ای در سیستم سلامت مورد استفاده قرار میگیرد که متممی برای تشخیص مشکلات مفاصل، استخوان ها، ضعف عملکرد عضلات و بیماری های نورولوژیک است و شاخص مناسبی برای ارزیابی پروسه ی درمان می باشد. فتوگرامتری دو بعدی از روشهای ارزیابی پاسچر هست که مزایا و معایبی را به همراه دارد. هدف این مطالعه ی مروری، مقایسه-ی این متد و بررسی جنبه های برتری و ضعف آن می باشد. روش جستجو: جستجوی داده ها در پایگاه های اطلاعاتی Scopus , PubMed و Pedro انجام گرفت. برای پاسچرکلید واژه های body posture OR anthropometry و برای فتوگرامتری کلید واژه های dimansional - 2 photogrammetry AND و مورد استفاده قرار گرفت. از مقالات به دست آمده، مبتنی بر معیار ها فقط 5 مقاله وارد مطالعه شدند. معیارها، مقالات 5 سال اخیر، حداقل H - index 35 و چارک Q2 برای ژورنال بود. یافته ها: مبنای فتوگرامتری استفاده از تصاویر سگمان های بدن و حرکات است. در این روش ارزیابی کمی به صورت دقیق انجام می گیرد. همچنین در این روش، از یک تصویر واحد برای ارزیابی تمامی قسمت های بدن استفاده می شود که در آن نیاز نیست که فرد در معرض اشعه قرار بگیرد. اندازه گیری از روی عکس راحت است، کمتر تهاجمی بوده و تصویر ایجاد شده میتواند به عنوان یک منبع اطلاعات ذخیره شده و در تحلیل های آتی مورد بررسی قرار گیرد. تکرارپذیری بین دو آزمونگر، در فتوگرامتری دو بعدی در ارزیابی پاسچر افراد اسکولیوز مورد مطالعه و تایید قرار گرفته است. روش دو بعدی در اندازه گیری انحناها مشکل دارد پس برای اندازه گیری ابعاد اجسام سه بعدی ناکافی است. نتیجه گیری: استفاده از فتوگرامتری دو بعدی در ارزیابی های پاسچر روشی کاملا ایمن می باشد ولی به نظر می رسد در زاویه های ثبت شده در دو بعد، برای بررسی کامل کافی نمی باشد .