تاثیر کفش ناپایدار بر فشار کف زیرین کفش هنگام راه رفتن در دانشجویان پسر سالم

مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تاثیر کفش ناپایدار بر فشار کف زیرین کفش هنگام راه رفتن در دانشجویان پسر سالم با کفش هایی با شکل هندسی متفاوت انجام شد. امروزه کفش های مختلفی جهت ارتقای پارامترهای عملکردی برای راه رفتن توسعه یافته است. روش: 20 نفر از دانشجویان مرد سالم با قد 3/92± 178/96 سانتی متر، سن 27±3سال، جرم6/15± 73/99 کیلوگرم و شماره-ی پای 42 (EU)، در چهار وضعیت کفش ناپایدار تولید داخل کشور، کفش ناپایدار مشابه خارجی، کفش کنترل (Regular) و پای برهنه بر روی دستگاه اندازه گیری فشار کف پا در حین راه رفتن انجام گرفت. برای بررسی تفاوت های معنادار آماری متغیرهای وابسته بین چهار شرایط پوشش پا از روش مدل های خطی تعمیم یافته و تحلیل واریانس با داده های تکراری و یا فریدمن در صورت نرمال نبودن داده ها در سطح آلفای 5% با استفاده از نسخه 23 نرم افزار SPSS استفاده شد(P<0،05). یافته ها: میزان حداکثر فشار کف پایی در ده ناحیه کف پا در چهار حالت پوشش پا مورد بررسی قرار گرفت و تنها در سه ناحیه شست و انگشتان و ناحیه متاتارسال پنجم تغییرات معناداری مشاهده گردید (P<0٫05). نتایج: نتایج به ناکارآمدی کفش ناپایدار تولید داخل در تعدیل فشار کف پایی در افراد اشاره دارد.

کلیدواژه ها:

راه رفتن ، بیومکانیک پا ، کفش ناپایدار