گیاه پالایی و نقش آن در توسعه پایدار محیط زیست

گیاه پالایی ، یک تکنیک با صرفه اقتصادی ، زیست محیطی و علمی است که برای کشورهای در حال توسعه مناسب است. این تکنیک با استفاده از مهندسی گیاهان سبز شامل گونه های علفی و چوبی برای برداشت مواد آلاینده از آب و خاک و یا کاهش خطرات آلاینده های محیط زیست نظیر فلزات سنگین ، عناصر کمیاب ، ترکیبات آلی و مواد رادیواکتیو و آلودگی های نفتی به کار برده می شود . این فناوری می تواند برای رفع هر دو نوع آلاینده خاک یعنی معدنی و آلی به کار رود. در روش گیاه پالایی ، گیاهان بر اساس مکانیسم جذب ،طبقه بندی شده و آلودگی خاک به فلزات سنگین به کمک روش های شیمیایی ، فیزیکی و بیولوژیکی کاهش داده می شود. بزرگ ترین مزیت این روش نسبت به سایر روش ها ، ارزان بودن ، سادگی و سازگاری آن با محیط زیست است . در این روش ، انتخاب گیاه مناسب از اهمیت ویژه ای بر خوردار است که به شرایط اقلیمی منطقه ، نوع و میزان آلودگی خاک بستگی دارد .هدف از این مقاله، مروری بر فرایند گیاه پالایی و کاربرد گسترده آن در حذف آلاینده ها از آب های سطحی و زیرزمینی می باشد.

کلیدواژه ها:

آلودگی محیط زیستی ، گیاه پالایی ، فلزات سنگین ، توسعه پایدار