طراحی و بهینه سازی سیستم محصور سازی پلاسمای گداخته در چنبره ی راکتور گداخت هسته ای، توکامک

جهت طراحی راکتورهای گداخت هسته ای، از نوع توکامک، نیاز به انجام محاسبات پیچیده ی مهندسی است،که مبنای شکل گیری و پایه ریزی آنها جمع آوری اطلاعات گسترده ای در زمینه های مختلف فیزیک و مهندسی هسته ای است. با توجه به اینکه در زمینه ی علم گداخت هسته ای و نحوه ی بهره گیری صحیح و اقتصادی از آن، اطلاعات کامل،دقیق و قطعی در دسترس نیست. نیاز است، که با کمک آنالیز داده ها و شبیه سازی فرآیند، گداخت هسته ای اقدام به بهبود داده های موجود و تصحیح محاسبات مورد نیاز نمود. در طراحی پوشش زاینده و چنبره ی، راکتورهای گداخت هسته ای، جهت فراهم نمودن سیستم گرمایش توکامکها بعد از بهره گیری از سیستم گرمایشی اهمی، نیاز به امواجی است، که بتوانند، تا مرکز پلاسما جهت انجام فرآیند، گداخت نفوذ کنند، چون پلاسماهای معلق و خطرناک موجود، در توکامکها در حالت پایدار نیستند، امواج نمیتوانند، به راحتی تا مرکز پلاسما نفوذ کنند. در سالهای اخیر به لطف بهره گیری از شیوه ی امواج رادیو فرکانسی و القاگر RF پیش بینی شده است، که این جریانها و گرمایش ثانویه به کمک امواجی که سرعتهای فازی تا چند برابر سرعت گرمایی الکترونها دارند، تولید شوند. این پیش بینی بوسیله ی آزمایشهای متعددی که در آن جریان بوسیلهی امواج هیبریدی پایین ( ( LH رانده میشوند. تائید شده است. با بهره گیری از این دانش میتوان مانع از برخورد نوترونها و پلاسمای یونیده با محفظه ی چنبره ی راکتور و تجهیزات آن شد. که به آسیب پذیری ناشی از تابش، گرمایش و تولید تریتیم معروف است. در این پروژه هدف بهبود یافته های آسیب پذیر در زمینه ی به کارگیری و نقش فلزات و مواد مختلف در طراحی سیستم محصور سازی و چنبره ی راکتور گداخت هسته ای توکامک میباشد.

کلیدواژه ها:

توکامک ، محصور سازی مغناطیسی ، پلاسما ، راکتور گداخت هسته ای ، چنبره ی راکتور توکامک