تجلی ذات حق در نهج البلاغه
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 582
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SPCONF04_069
تاریخ نمایه سازی: 3 تیر 1398
چکیده مقاله:
آفرینش تجلی پروردگار است در جان آدمی، و انسان این تجلی را بدون واسطه می تواند مشاهده و درک کند. تجلی نوعی ارتباط معنوی و حضور عقلانی و عرفانی است که آدمی را به آستانه شناخت و حصول معرفت نزدیک می کند، آنگونه که آدمی می تواند جلوه های الهی را درک کند. تجلی الهی در اندیشه ها به وسیله ی آثار او تحقق می یابد، یعنی این آثار و مخلوقات هستند که زمینه ی آن تجلی را فراهم می کنند. مانند آینه که هرچه صاف تر باشد چهره ی انسان در آن شفاف تر خواهد بود. هرگاه رابطه ی عمیق و حقیقی از سوی آفریده نسبت به آفریدگار صورت گیرد او حضور الهی را در عالم هستی احساس می کند و جلوه های او را می بیند. کلمه ی تجلی که درمتن کلام امام علی علیه السلام آمده است، فصل جدید و جالبی در مباحث خداشناسی باز کرده که در جای جای نهج البلاغه به چشم می خورد. جلوه و تجلی ویژه ی الهی، بالاتر و برتر از آن است که به چشم آید، بلکه در اندیشه ی آدمی ظاهر است و این تجلی مافوق دیدن و استدلال است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مریم بحرینی
کارشناس ارشد رشته علوم حدیث گرایش نهج البلاغه
زهرا سادات کبیری
استادیار دانشگاه قرآن وحدیث