بررسی تاثیر آموزش خود مراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران تحت پیوند کلیه مراجعه کننده به بیمارستان امام رضای تبریز در سال 1397-1396

سابقه و هدف: بیماری نارسایی مزمن کلیوی، یک بیماری پیشرونده و غیرقابل برگشت است که اغلب ناتوان کننده بوده و کیفیت زندگی افرادو اقدامات موثر برای بازگشت بیمار به زندگی طبیعی و بازتوانی را تحت تاثیر قرار می دهد. لذا این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزشخودمراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران پیوند کلیه مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا شهر تبریز انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه شبه تجربی بر روی 57 بیمار تحت پیوند کلیه انجام شد. بیماران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه مداخله (29 نفر) و کنترل (30 نفر) قرار گرفتند. ابزار گرداوری داده، پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه KTQ-25(ابزار اختصاصی کیفیت زندگی بیماران پیوند کلیه) 25 گزینه ای و مشتمل بر 5 حیطه بود که برای هر دو گروه، در دو مرحله قبل و بعد ازآموزش تکمیل شد. برای گروه مداخله، آموزش بسته خودمراقبتی در چندین جلسه 30 تا 45 دقیقه ای، به صورت حضوری و انفرادی چهره بهچهره با کتابچه آموزشی انجام شد. دو ماه بعد از آخرین جلسه آموزشی در زمان مراجعه به درمانگاه یا پزشک، مجددا پرسشنامه KTQ-25برای گروه مداخله و کنترل تکمیل شد. به منظور تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی و با استفاده از نرم افزار SPSS22 انجام شد.یافته ها: در این مطالعه نتایج آزمون آماری ANCOVA نشان داد که بعد از مداخله، بین میانگین نمره کیفیت زندگی گروه مداخله و کنترل، تفاوت آماری معنی دار وجود داشت (P=0/0001). میانگین نمره کل کیفیت زندگی در گروه مداخله قبل از آموزش 0/641±4/836 بود که بعد از آموزش به 0/546±6/017 افزایش یافت که این تفاوت معنی دار یود (P<0/0001). نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که آموزش برنامه خودمراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران پیوند کلیه تاثیر مثبت دارد. بنابراین با این روش جهت بالاتر بردن سطح آگاهی، می توان تطابق آنان با بیماری را به نحو موثرتری فراهم کرد و سبب ارتقای کیفیت زندگی آنان شد.

کلیدواژه ها:

بیماران پیوند کلیه ، آموزش ، خودمراقبتی ، کیفیت زندگی