بررسی تاثیر برنامه بازتوانی ریه بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به انسداد مزمن ریه : مروری بر شواهد موجود

سابقه و هدف : بیماری انسداد مزمن ریه بیماریست با محدودیت جریان هوا، که این محدودیت بطور کامل قابل برگشتنیست. این بیماری دارای سیر پیشرونده بوده و بر اساس نتایج اسپیرومتری به سه نوع خفیف، متوسط و شدید تقسیم می-شود و بجز نوع خفیف که علائم خاصی ندارد در نوع متوسط و شدید میتواند کیفیت زندگی بیمار را تحت تاثیر خود قراردهد. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین تاثیر بازتوانی ریه بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به انسداد مزمن ریه انجام شده است.روش جستجو: مطالعه ی پیش رو یک مطالعه ی مروری میباشد که از جستجو در سایتها و بانک های اطلاعاتیMagiran,SID, Pubmed,Iranmedex,Scopus,Google scholar,Elmnet با کلید واژه های انسداد مزمن، ریه، کیفیت زندگی، بازتوانی و معادل انگلیسی آنها بدون محدوده زمانی انجام شده است و از تمامی مقالات یافته شده 14 مقالهمداخله ای مطابق با هدف مطالعه تشخیص داده شد و مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: بطور کلی با توجه به شواهد موجود برنامه های بازتوانی ریه در 4 تا 8 هفته انجام شده است که در 60 تا 70%بیماران دارای تاثیر مثبت بر کیفیت زندگی این بیماران بوده است. برنامه های بازتوانی انجام شده شامل پیاده روی (کم،متوسط، زیاد)، فیزیوتراپی قفسه سینه، اسپیرومتریهای تشویقی)تنفس عمیق، بادکردن بادکنک، سرقه کردن و فوت کردندر لیوان آب) بوده است که از میان آنها پیاده روی متوسط بیشترین و اسپیرومتری تشویقی (بادکردن بادکنک) کمترین تاثیر مثبت را بر کیفیت زندگی بیماران داشته اند. ابزار سنجش کیفیت زندگی در اکثر مقالات پرسشنامه ی (SF-36) بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعات بررسی شده، برنامههای بازتوانی ریه در بیماران انسداد مزمن ریه بسیار موثر بوده ومیتواند مشکلات تنفسی آنها را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد. از طرفی با توجه به روش ساده و قابل انجام پیاده رویو تاثیر مطلوب آن بر بیماران انسداد مزمن ریه پیشنهاد میشود که این بیماران پیاده روی را در کنار مصرف داروهای خودزیر نظر پزشک خود انجام دهند.

کلیدواژه ها:

انسداد مزمن ، ریه ، بازتوانی ، کیفیت زندگی