انسان شناسی و روانشناسی

شناخت انسان سالم و به دست دادن ملاکى منطقى و علمى در این باره دغدغه دیرپاى انسان بوده است. از این رو طبیعى است که تاریخ اندیشه بشرى از تئوری ها، آرزوها، توهمات و اسطوره هایى در این زمینه پر باشد. چنانکه ادیان الهى و مکتبهاى فکرى، فیلسوفان، عارفان و پیشوایان دینى و اجتماعى، هر کدام به گونه اى، این مساله را در نظر داشته و درباره آنها سخن گفته اند. روان شناسان، با تمام گونه گونى مکتبها و جامعه شناسان، با تفاوت دیدگاه هاشان دراین باره به پژوهش و نگارش پرداخته اند. مکاتب مختلف، انسان را به عناوین مختلف معنا کرده اند و در فلسفه هر آیین، انسان شناسی به طرق متفاوتی تفسیر گشته است، روانشناسی انسانگرا بر پدیدارشناسی توانایی های ذاتی در انسان، آزادی انسان، حق انتخاب انسان علاقه مند است. قابل ذکر است که هر انسانی موجودی یگانه است و دارای منابع درونی و نیروی بالقوه ای است که آنها را به کار نمی گیرد. همچنین تصور می شود که افراد قادرند که استعداد ها و نیروهای بالقوه خود را تحقق بخشیده و به مراحل انسان کامل بودن از نگاه فلسفی دست یابند. هدف از انجام این مقاله، در راستای بررسی شناخت انسان از دیدگاه روانشناسی است. در مقاله حاضر سعی شد تا انسان شناسی از منظر روانشناسی مورد بررسی قرار بگیرد. روش به کاررفته در این پژوهش، بر پایه تحقیقات توصیفی است و از گونه اسنادى با تکیه بر منابع کتابخانه ای انجام شده است. اطلاعات جمع آورى شده از کتاب، سنت و پژوهشهای روانشناختی، به کمک تحلیل محتوا به بررسی متون انتخابی پرداخته است. در این مقاله سعی شده به سوال زیر پاسخ داده شود: از نظر روانشناسان انسان کامل چگونه انسانی است

کلیدواژه ها:

انسان شناسی ، روانشناسی ، شخصیت