بررسی جایگاه محیط زیست در اندیشه ی انسان (با رویکرد مقایسه ای انسان در نگاه اسلام و اومانیسم)

انسان موجود پیچیده خلقت، در حصار فن آوری و تکنولوژی، برای بقای خویش طبیعت را دستاویز قرار داده است و گمان می کند آزادی وی در گرو تسلط بر محیط است.تخریب محیط زیست با اعمال وحشتناکی که انسان به اصطلاح نوین، آفریننده ی آن است با سرعتی غیرقابل کنترل رو به افزایش است.ادیان به عنوان راهنمای بشر در شکل گیری نگرش وی نسبت به جهان پیرامون نقشی اساسی دارند؛ اما امروزه ادعا شده است که دین به ویژه ادیان توحیدی هستند که مجوز نابودی محیط زیست را به نوع بشر داده است.نوشتار حاضر با تکیه براین مساله در تلاش است تا با توجه به جایگاه انسان در دین اسلام و اهمیت محیط زیست در دین مذکور به این پرسش پاسخ دهد که آیا دین اسلام با دادن عنوان خلیفه الله به انسان تسلط او را بر محیط زیست جایز دانسته است مقاله بر این مدعا است که خلافتی که انسان در این دین به دست می آورد دلیل بر نابودی محیط زیست نیست بلکه نگرش مکتب اومانیستی به جایگاه انسان؛ وهم مدیریت جهان را به او القا کرده است.مقاله با رویکرد مقایسه ای مبانی انسان از نگاه دین و اومانیسم را بررسی کرد و نتیجه گرفت که اگر مجوزتخریب محیط زیست برآمده از دین بود این بحران می بایست مدت ها پیش ذهن بشر را درگیر می کرد در حالی که با ورود انسان به دنیای صنعتی و تغییری که مکاتب انسان محور در مفاهیم و نگرش او ایجاد کرده اند، زنگ خطر نابودی محیط زیست گوش خراش ترشده است.

کلیدواژه ها:

انسان ، اومانیسم ، دین اسلام ، نابودی محیط زیست