نماز و بیماری های مزمن

هدف: افزایش بیماری های مزمن، نمایانگر چالشهای عمده بهداشتی در سطح جهان است. بیماران مبتلا به این بیماری معمولا با دامنه وسیعی از احساسات منفی مواجه هستند. این بیماران بایستی بتوانند سلامتی را در ابعاد دیگرآن درک نمایند. نماز و نیایش ارتباط صمیمانه-ای است میان انسان و خداوند، تسلی بخش و آرامش گر دل های مضطرب، خسته و مایه صفای باطن و روشنی بخش روان. لذا در این مطالعه نقش اعتقادات معنوی از جمله نماز در اعتلای سلامت بیماران در بیماری های مزمن مورد بررسی قرار گرفت.روش : در این مطالعه مروری، متون و مقالات انتشار یافته فارسی بدون محدودیت زمانی، با استفاده از کلید واژه های نماز، اعتقادات مذهبی و بیماری های مزمن در پایگاه های اطلاعاتی معتبر Magiran، Irandoc،Iranmedx،SID جستجو شدند.نتایج:. در مورد تاثیر و اهمیت اعتقادات دینی و عبادت بر سلامت روان در بیماری های مزمن از گذشته تاکنون بحث های بسیاری شده و در سال های اخیر روانشناسان به نقش دین در تامین سلامت روان و درمان بیماری های مزمن توجه ویژه ای داشته اند. آنها معتقدند در ایمان به خدا و نگرش مذهبی نیروی خارق العاده ای وجود دارد که نوعی قدرت معنوی به انسان می بخشد و در تحمل سختی های زندگی، او را کمک می کند.نتیجه گیری: اعتقادات معنوی مثبت فاکتور مهم موثر بر حفظ سلامتی، خوب بودن و سازگاری با بیماری است و ضمن افزایش احساس سلامتی بیماران در بعد روحی و در نتیجه کاهش میزان افسردگی ناشی از ابتلاء به بیماری مزمن، با ایجاد احساس هدف مندی امور در نزد بیماران، تمایل آنان را به ایجاد تغییرات مطلوب در شیوه زندگی به دنبال بیماری و توجه به رژیم درمانی افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

نماز ، اعتقادات مذهبی ، بیماری های مزمن