آسیب شناسی محیطی و اجتماعی آرامستان بهشت زهرا در حریم شهرتهران

در اغلب مناطق جهان و بویژه در ممالک اسلامی و از آن جمله در شهرهای ایران، آرامستانها همواره عنصری مهم، جدایی ناپذیر و ضروری از فضاهای شهری بوده اند. در شهر تهران، بهدنبال اشباع شدن فضای گورستان های قدیمی از بیش از نیم قرن پیش، بخشی از زمین های پیرامونی جنوب تهران به عنوان آرامستان شهری مورد استفاده قرار گرفته است. آرامستان بهشت زهرا که در مراحل چندگانه توسعه خود، اکنون حدود 500 هکتار از اراضی حریم را اشغال نموده و رقمی در حدود جمعیت شهر در زمان افتتاح در سال 1349 یعنی 1/5 میلیون (سازمان بهشت زهرا، (1396 دفنیات را در خود پذیرفته، زاینده مسائل و آسیب های فراوان بوده و خود نیز دستخوش چالشهای متعددی است که این مقاله بدانها پرداخته است. روش تحقیق اکتشافی- توصیفی و مبتنی بر اطلاعات و داده های دریافت شده از سازمان بهشت زهرا و شهرداری های مرتبط و مصاحبه با مسئولان مربوط بوده است. یافته های تحقیق نشان دادند که این آرامستان زمینه ساز و موجد آسیبهایی چون اتلاف منابع آب و خاک؛ جرایم امنیتی (سرقت، دزدی، دستبرد، زورگیری)؛ گسترش خرافات و سحر و جادو؛ تجمع معتادان، ولگردان و کجروهای اجتماع؛ پخش مواد مخدر و روان گردان؛ تنزل ارزش زمین؛ کاهش جاذبه سکونت در سکونتگاه های مجاور؛ محصورکردن شهرهای پیرامون و ایجاد محدویت فضا برای این شهرها شده است.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی محیطی ، آسیب شناسی اجتماعی ، آرامستان بهشت زهرا ، حریم شهرتهران