نقش ژئوتوریسم در حفاظت از محیط زیست

گردشگری از قدیم با انگیزه های متفاوت صورت می گرفت.در ایران گردشگری به معنای امروزی از دهه 1330آغاز شد ، بوم گردی سبب رشد شخصیت و ارتقاء معرفت از فرهنگ ها میگردد. اسلام نیز سیر در طبیعت راتفکری برای اهل علم می داند. از جمله شاخه های گردشگری اکوتوریسم است که از دهه 1970 وارد ادبیاتجهان شده هر سال هم در مقایسه با گردشگری دو برابر رشد دارد و به معنای سفر های مسوولانه و هدفمند بهطبیعت است. در میان گزینه های مختلف گردشگری ، بوم گردی با حفظ محیط زیست، التزام به توسعه جوامعو احترام به ویژگی های فرهنگی از جمله گزینه ای است که بیشترین سازگاری با مفهوم پایداری را دارد. از ابعاداکوتوریسم می توان دامنه نوردی، توریسم کوچ، طبیعت درمانی، ورزش های ساحلی، شکار و از جاذبه هایطبیعی کشور به قله های مرتفع، دریاچه ارومیه، جنگل های شمال، رود خانه ها، آب های معدنی و ... اشارهنمود؛ حفظ تنوع زیستی، مشارکت در تامین رفاه اجتماعی از اهداف ژئوتوریسم می باشد، همچنین کمک بهاقتصاد محلی و ترویج فرهنگ زیست محیطی از اثرات مثبت ژئوتوریسم و آلودگی، تخریب محیط و نابودی گونههای جانوری و گیاهی از اثرات منفی آن میباشد. برای حفظ ژئوتوریسم ، پایداری آن بایستی مد نظر باشد که باسازمان دهی، برنامه ریزی درست، مشارکت مردم محلی و آموزش می توان به آن رسید. سازمان محیط زیستبرای تحقق اصل پنجاه قانون اساسی در راستای توسعه پایدار وظایف دشواری دارد. بررسی اجمالی ژئوتوریسم ازاهداف تحقیق و نبود متولی مخصوص و ضعف مدیریت از یافته های آن است.

کلیدواژه ها:

ژئوتوریسم ، پایداری ژئوتوریسم حفاظت از محیط زیست ، توسعه پایدار ، چالش ها و فرصت ها