بررسی گنبدهای نمکی در خلیج فارس و رشته کوه های زاگرس در جنوب ایران و ارتباط آنها با هیدروکربن و تکتونیک

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 407

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICSP01_237

تاریخ نمایه سازی: 1 تیر 1398

چکیده مقاله:

حدود 200 گنبد نمکی در دریای پارس و رشته کوه های البرز در جنوب ایران وجود دارد که دارای مورفولوژی منحصر به فردی در جهان هستند. این مطالعه ترکیبی از کار زمینی (میدانی) و کاربرد عکس های هوایی و ماهواره ای و ... می باشد. در رشته کوه های زاگرس، ناهنجاری های ساختمانی اغلب دارای الگوی توزیع ظاهری مشابهی هستند (از لحاظ پراکندگی ظاهری شبیه به هم هستند). در بخش شرقی منطقه وجود گنبدهای نمکی مربوط به دوره ی اینفرا- اکنبرین الگوی مشابهی را نمایش می دهد. گنبدهای نمکی که ضخامت بالای 1000 متر دارند، در طول سکوی عربستان و گسل های درون منطقه ای برون زد دارد. این دیاپیرها توسط صفحه عمران (مکران) از شرق و گیل کازرون از غرب محصور و مرز بندی شدند. قطعات درونی روی این گنبدها ی نمکی آمده است. شناسایی این ویژگی ها در رابطه با تکتونیک درونی و ساختمانی و همچنین تشخیص معناداری آنها در کنترل و تعدیل فرآیندهای زمین شناسی در رابطه با تجمع هیدروکربن ها در منطقه حائز اهمیت است. داده گسل های درونی در این منطقه نادر و کم است، بنابراین این مطالعه به بررسی گسل های درونی (فعالیت های درونی زمین) برای تعیین رابطه ی آنها در پراکندگی گنبدهای نمکی می پردازد. با توجه به چین ها و روند گنبدهای نمکی و پراکندگی آنها در مرکز زمین لرزه از قرن ها پیش، فعالیت های درونی و ساختمانی جدید فراوانی در این مقاله معرفی می شود.

نویسندگان

غلامحسین اسکانی

استادیار گروه جغرافیا، واحد یادگار امام خمینی (ره)، شهر ری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

پریسا خلیلی

دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا، ژئومورفولوژی، واحد یادگار امام خمینی (ره)، شهر ری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران