توانایی رویکردهای فازی در کشف تقلب در گزارشگری مالی و مقایسه کارایی آنها

با توجه به احتمال تقلب در صورت های مالی منتشر شده و اثرهای زیانبار آن در بازارهای مالی و کاهش سرمایه گذاری، همه سازمان های نظارتی مسئول دراین زمینه را در جهت جلوگیری و کشف این گونه موارد سوق داده است. هدف از انجام این پژوهش بررسی توانایی رویکردهای فازی در کشف تقلب گزارشگری مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. سه فرضیه تدوین گردیده است: 1) دسته بند درخت تصمیم فازی توانایی کشف تقلب در گزارشگری مالی را دارد. 2) دسته بند فازی سوگنو توانایی کشف تقلب در گزارشگری مالی را دارد. 3) تفاوت معناداری بین نتایج به کارگیری دسته بند درخت تصمیم فازی و دسته بند فازی سوگنو وجود دارد. با استفاده از نرم افزار مطلب، رویکردهای فازی ذکر شده برنامه ریزی شده اند و فرضیه ها مورد آزمون قرار گرفتند. میانگین دقت در دسته بند درخت تصمیم فازی 312/31 و در دسته بند فازی سوگنو 92/80 است. به عبارتی فرضیه اول رد شده است و فرضیه دوم و سوم مورد تایید قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

رویکرد فازی ، تقلب ، گزارشگری مالی ، نسبت های مالی