مقایسه گرایش به خودکشی بین مادران دارای تک فرزند مبتلا به اتیسم و مادران دارای تک فرزند سالم

از عوامل اصلی سرخوردگی رسیدن رای یک مادر عدم تطبیق شرایط سلامت فرزندش در مقایسه با فرزندان دیگر مادران می باشد این امر زمانی حاد تر می گردد که مساله تک فرزندی مورد بحث باشد داشتن فرزند کم توانذهنی از نوع اوتیسم علی رغمداشتن ظاهری مانند همسالان خویش و عدم برون رفت از مرحله انکار زمینه خط بطلان کشیدن بر معنی زندگی را برای این مادران تشدید می کند هدف از این پژوهش مقایسه گرایش به خودکشی بین مادران دارای تک فرزند مبتلا به اتیسم و مادران دارای تک فرزند سالم می باشد روش پژوهش به صورت توصیفی تحلیلی می باشد در این تحقیق 15 مادر تک فرزند مبتلا به اوتیسم و 15 مادر تک فرزند عادی در شهرستانهای غرب استان تهران شهریار قدس ملارد با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند رده سنی مادران بین 30 تا 40 سال میباشد برای ارزیابی نگرش مادران هر دو گروه نسبت به گرایش به خودکشی از پرسشنامه استاندارد سنجش افکار خودکشی بک استفاده شد که یک ابزار خود سنجی 19 سوالی میباشد این پرسشنامه به منظور آشکارسازی و اندازه گیری شدت نگرش ها رفتارها و طرح ریزی برای ارتکاب به خودکشی در طی هفته های گذشته تهیه شده است این مقیاس دارای پایایی بالایی است با استفاده از روش آلفای کرونباخ ضرائب 0.87 تا 0.97 و با استفاده از روش آزمون بازآزمون پایایی آزمون 0.54 به دست آمده است مقیاس افکار خودکشی بک ترکیبی از سه عامل می باشد تمایلبه مرگ 5 سوال آمادگی برای خودکشی 7 سوال و تمایل به خود کشی واقعی 4 سوال .2 سوال مربوط می شوند به بازدارنده هایی برای خودکشی و یا کتمان خودکشی که در هیچ یک از سه عامل فوق محاسبه نشده اند تحلیل داده ها با نرم افزار کامپیوتری spss و به کمک آزمون کای دو و t مستقل انجام شد نتایج داده ها حاکی از نسبت خیلی بیشتر افکار خودکشی بین مادران دارای فرزند اوتیسم نسبت به مادران دارای فرزند عادی در سطح معناداری p<0/000 است

کلیدواژه ها:

فرزند اوتیسم ، مادر ، گرایش به خودکشی