اثر کاربرد خارجی گلایسین بتائین بر خصوصیات فیزیولوژیک و عملکرد گوجه فرنگی تحت تنش خشکی

به منظور تعیین بهترین زمان کاربرد و مقدار محلولپاشی گلایسینبتائین در بهبود عملکرد گوجهفرنگی در شرایط تنش خشکی، آزمایشی در سال 1395 به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار انجام گرفت. عامل اصلی دور آبیاری در دو سطح 6 و 12روزه و عوامل فرعی شامل دو عامل زمان مصرف (در سه سطح کاشت، گلدهی و میوهدهی) و مقدار مصرف گلایسینبتائین (صفر، 3 و 6 کیلوگرم در هکتار) بود. شاخصهای محتواینسبی آب برگ، سطح برگ، شاخص کلروفیل و نشت الکترولیت نشان از کارآیی گلایسینبتائین در شرایط تنش داشت. وزن میوه ها با کاربرد گلایسین بتائین در شرایط عاری از تنش کاهش یافت و مقدار کاهش وزن میوه بین تیمارهای 3 و 6 کیلوگرم در هکتار اختلاف معنی داری نداشت. در شرایط تنش، مصرف سه کیلوگرم درهکتار گلایسین بتائین در زمان های کاشت، گلدهی و میوه دهی، به ترتیب منجر به افزایش 33، 40 و 60 درصدی وزن میوه نسبت به میانگین تیمارهای بدون مصرف گلایسین بتائین شد. هر چند در این آزمایش اثرات مثبت مصرف سه کیلوگرم در هکتار گلایسین بتائین در زمان گلدهی بر عملکرد، در شرایط تنش مشهود بود (62% افزایش)، به نظر می رسد مصرف این اسید آمینه در شرایط عاری از تنش بر عملکرد گوجه فرنگی اثرات سمیت داشته باشد.

کلیدواژه ها:

اثرات سمیت ، اسید آمینه ، سطح برگ ، شاخص کلروفیل ، محتوای نسبی آب