مروری بر عوامل موثر بر فرایند جوش الکتریکی لوله های پلیمری

از جمله روش های اتصال لوله های پلیمری، جوش الکتریکی با اتصالات ویژه آن است. در جوش الکتریکی، لوله ها و اتصالات پلیمری با استفاده از سیم های تعبیه شده در ساختار آن ها به یکدیگر  متصل می شوند. تفاوت اصلی بین جوش گرمایی متعارف با جوش الکتریکی، در نحوه انتقال گرماست. در جوش گرمایی از ابزار گرم کن برای ذوب سطوح لوله و اتصال پلیمری استفاده می شود. اما در جوش الکتریکی که داخلی است، درون سطح اتصال جوش با یک رسانا یا پلیمر رسانا گرم می شود. با اتصال برق به مواد رسانای قرار گرفته در اتصالات، گرما به وجود می آید. برای دسترسی به مواد و محصولات مطلوب، طراحی و نصب بر پایه اتصالات مناسبی انجام می شود که شرایط جوشکاری را به خوبی گذرانده اند. روش های جوش و اتصال، بسته به عواملی همچون نوع پلیمر به کار رفته در لوله، تغییرات ساختاری پلیمر، الزامات فشار داخلی یا خارجی لوله، کاهش نشتی، ممانعت از تکان ها و بارهای ضربه ای طولی، شرایط کاربردی و عملیاتی، نیازمندی های عملیات ساخت و نصب و نوع محصولاتی که باید جوش داده شوند، متغیر هستند. در این مقاله، بررسی فرایند جوش الکتریکی در بعد استحکام، عوامل موثر بر اتصال یکنواخت و پایدار از دیدگاه سازوکارهای تشکیل اتصال در مقیاس درشت مولکولی، نفوذ مولکولی در ساختار پلیمرها و تشکیل یا گسست پیوندهای شیمیایی از راه روش های متفاوت تجربی و محاسباتی ارائه شده از سوی پژوهشگران مرور شده است.

کلیدواژه ها:

جوش الکتریکی ، لوله پلیمری ، نفوذ مولکولی ، اتصال ، استحکام