اصول طراحی بناهای فرهنگی در بافت های تاریخی شهرهای ایرانی نمونه موردی: طراحی خانه فرهنگ در بافت تاریخی سازه های آبی شوشتر

بافت تاریخ شهرهای ایرانی، بخش جدایی ناپذیر هویت شهر و شهروندان بوده که تجلی گاه فرهنگ یک شهربه حساب می آمده است. شوشتر به عنوان یکی از دروازه های تمدن کهن این سرزمین که دارای فرهنگی غنی و همچنین با داشتن اثر تاریخی با شهرت جهانی (سازه های آبی شوشتر) از این قائده مستثنی نبوده که نیازمند مرکزی برای مطالعات این مجموعه ی تاریخی می باشد. مجموعه ای که خود می تواند، به عنوان معرف یادگار تمدنی هزار ساله و فرهنگ مردمانی باشد که سال ها فرهنگی متعالی داشته اند به گونه ای که حفظ و احیا این فرهنگ ضرورتی مهم می نماید چرا که بخشی از تاریخ و هویت این سرزمین را شکل می دهند. هدف از این پژوهش، یاری جستن از مولفه های فرهنگی _ اجتماعی در طراحی خانه فرهنگ شوشتر با هدف معنا دهی به فضا و تبدیل آن به مکان می باشد. روش پژوهش این مقاله ترکیبی است که با استفاده از رویکرد کیفی و با بکارگیری متون مختلف به تحلیل نظام مند متون و نوشته ها پرداخته است. از روش توصیفی به منظور یافتن ویژگی های فرهنگی و معماری زمینه گرا در طراحی خانه فرهنگ در شوشتر استفاده شده است. یافته های مقاله حکایت از آن دارد که طراحی این مجموعه در راستای توسعه فرهنگی بوده و نیز می تواند بر ارتقای کیفیت بافت تاریخی آبشار های شوشتر و کیفیت ساکنان آن شهر کمک شایان توجهی کند. قرارگیری سایت خانه فرهنگ در کنار محدوده تاریخی_ فرهنگی آبشارهای شوشتر و همچنین بودن در کنار بافت تاریخی به عنوان گنجینه ایی از معماری سنتی ایران می باشد که با در نظر گرفتن خصوصیات و در هم آمیختگی طرح در این محدوده، می تواند سبب کاری موفق و در نتیجه رسیدن به خوانایی طرح مذکور شود.