ساماندهی فضاهای شهری برای عابرین پیاده با تاکید بر پایداری اجتماعی (نمونه موردی: منطقه 9 شیراز()

در این پژوهش به سنجش ساماندهی فضاهای شهری برای عابرین پیاده پرداخته می شود. اهمیت این موضوع بیشتر از این رو است که امروزه ساماندهی فضاهای شهری برای عابرین پیاده به یکی از مهم ترین ارزیابی های توسعه یافتگی در شهرها تبدل گردیده؛ که فضاهای شهری برای عابرین پیاده به ویژگی های خود در ایجاد تعاملات و روابط اجتماعی در عصر ارتباطات و محرکه های اقتصادی نواحی پیرامونی و نیز به عنوان پهنه های چند بعدی در دامنه گسترده ای از فعالیت ها را در بر دارند. از نقش اساسی در توسعه پایدار اجتماعی برخوردار هستند. در این پژوهش سعی بر آن داریم تا ساماندهی فضاهای شهری برای عابرین پیاده با تاکید بر پایداری اجتماعی در منطقه 9 شیراز را بررسی و میزان اهمیت آن را مشخص نمائیم و با توجه به این عنوان بتوانیم راهکارهایی را جهت استفاده بهتر شهروندان ارائه نمائیم. این پژوهش با توجه به اهداف ارائه شده از نوع پژوهش های کاربردی و روش تحقیق نیز توصیفی - تحلیلی است و جهت گردآوری اطلاعات نیز از روش های کتابخانه ای، اسنادی (مراجعه به سازمان ها و ادارات جهت استفاده از نقشه و اطلاعات آنها) و پیمایشی استفاده شده است. در این پژوهش از روش هایی مانند پرسش نامه بهره برداری گردیده و همچنین جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزارها Spss و Excel استفاده شده است، که می توان از نتایج بدست آمده در این پژوهش جهت تصمیم گیری و برنامه ریزی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

ساماندهی ، فضاهای شهری ، عابرین پیاده ، پایداری اجتماعی و منطقه 9 شیراز