سیره عملی امام رضا (علیه السلام) در برخورد با فرقه غلات

بحث از غلو و غالیان، از مباحث مهم و پرجنجالی است که همواره در میان مسلمانان به خصوص شیعیان مطرح بوده و هست. جریان غلو و عقاید افراطی غلات برای تشیع خطرناک بود؛ زیرا علاوه بر آشفتگی در عقاید شیعیان و ایجاد اختلاف و تفرقه در بین آنان، شیعه را در نظر دیگران، نسبت به فروعات دینی، افرادی بی قید و بند نشان می داد و دستاویزی برای حاکمان و متعصبان اهل سنت قرار می گرفت ؛ سپس آنان را بر آن می داشت تا به بهانه تفکرات انحرافی غلات، به سرکوبی و شماتت کل شیعیان بپردازند. از مسائل مهم در دوره امام رضا7، سیاست های آن امام در برخورد با فرقه های انحرافی است. اهمیت این بحث از آنجا روشن می شود که بدانیم عصر آن بزرگوار عصر ظهور نحله های گوناگون فکری در عرصه های مختلف بوده است. در این زمان، گروه های الحادی غلات شیعه، واقفیه، مفوضه، و...، در جامعه حضور داشتند که هریک به سهم خود در تحریف عقاید شیعیان کوشش می کردند و در این مسیر حتی از تفسیر به رای یا جعل و تحریف حدیث نیز ابایی نداشته اند. نگهداری شیعیان از تاثیرات این فرق نیز از مسوولیت های امام رضا7 بود. علی بن موسی8 سیاست هایی   اتخاذ نمود تا اثرات سوء این گروه ها بر شیعیان را به حداقل ممکن تنزل دهند. البته آن بزرگوار هرگز در مقام ایجاد تشنج و یا اختلاف در سطح جامعه نبود، اما درعین حال، مفوضه و واقفیه در بین گروه های فوق، تندترین مواضع را نسبت به غلات داشته اند. مقاله حاضر بر آن است تا به بررسی تاریخچه ی پیدایش غلات، عوامل پیدایش و تاثیرات منفی آن در جامعه مسلمین بپردازد و موضع گیری امام رضا7 را با این گروه منحرف نشان دهد که چگونه امام هشتم با اعمال خود مرز تشیع را از همه عقاید و اندیشه های ضددینی (هر چند که نام دینی داشتند) جدا کردند.

کلیدواژه ها:

سیره ، امام رضا7 ، غلات ، شیعیان ، قرآن ، روایات