بررسی معاد جسمانی قرآنی حدیثی از دیدگاه مکتب خراسان

 مکتب معارفی خراسان مدعی انحصار معارف دینی در معارف وحیانی بوده و مبانی فلسفی و عرفانی را در تبیین معارف دینی جایز نمی شمارد و قایل به تفکیک معارف بشری از معارف وحیانی است. لذا معاد جسمانی ارائه شده از سوی این مکتب - که متخذ از آیات و روایات است - بازگشت انسان ها با همین جسم عنصری مادی، در قیامت است و هر گونه تاویلی را در آن جایز ندانسته و به نقد دیدگاه های فلسفی و عرفانی در باره معاد می پردازند. شیخ مجتبی قزوینی، میرزا جواد آقا تهرانی و میرزا حسنعلی مروارید از جمله معتقدان این مکتب اند. در این پژوهش، تلاش شده است با بررسی آثار مکتوب این سه اندیشمند، به تبیین مبانی، ادله، لوازم و شبهات معاد جسمانی از منظر ایشان پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

معاد جسمانی ، مکتب خراسان ، جسم عنصری ، معارف وحیانی