بازشناسی تمایز خیشومی-انسدادی در شرایط نامطلوب شنیداری

برای بهبود بازشناسی خودکار تمایزهای واجی، می توان از سرنخ های درکی که شنوندگان برای بازشناسی طبیعی، آن­ها را در موقعیت های نامطلوب شنیداری مانند گفتار تلفنی یا نوفه محیط به­ کار می برند، استفاده نمود. در این پژوهش، برای یافتن سرنخ های درکی موثر در بازشناسی طبیعی تمایز خیشومی-انسدادی در جفت رقم های دو-نه [do]-[noh] در شرایط نامطلوب گفتار تلفنی، از آزمون های درکی استفاده شد. بررسی سیگنال آکوستیکی [no] نشان می دهد که سرنخ های گذر واکه ای و زمزمه خیشومی، تحت تاثیر عوامل مختلف اختلال سیگنال قرار گرفته، از جنبه آکوستیکی کاهش پیدا می کنند و سبب ابهام در درک خیشومی [n] می شوند. در شرایط مطلوب شنیداری، دقت بازشناسی طبیعی [n] بر اساس تنها پارامتر زمزمه خیشومی، درحدود 40 درصد است. اما با افزودن 10 میلی ثانیه از ابتدای گذرهای واکه ای به آن، دقت بازشناسی به 96 درصد افزایش می­یابد. در گفتار تلفنی، دقت بازشناسی طبیعی براساس زمزمه خیشومی 29 درصد و براساس هر دو پارامتر، فقط 48 درصد است. به نظر می رسد عدم قطعیت و ابهام واژگانی شنونده، به دلیل حذف یا کاهش اطلاعات آوایی در شرایط نامطلوب شنیداری از یک سو و گرایش درکی شنونده به سمت همخوان بی نشان [d] از سوی دیگر منجر به کاهش بازشناسی خیشومی [n] شده­است. براساس یافته ­های پژوهش، پارامتر آکوستیکی زمزمه خیشومی، نقش موثری در بازشناسی طبیعی خیشومی در شرایط مطلوب یا نامطلوب شنیداری ندارد و فقط با افزودن اطلاعات گذر های سازه ای است که بازشناسی به طور معناداری افزایش می­یابد. بنابراین، برای بازشناسی خودکار این واژه ­ها، لازم است اطلاعات زمانی و طیفی واکه های مجاور و گذرهای آن­ها به ­کار گرفته شود.  

کلیدواژه ها:

شرایط نامطلوب شنیداری ، ارقام فارسی ، آزمایش درکی ، تمایز خیشومی- انسدادی ، گذر واکه ای