رابطه ی بین تمایزیافتگی خود و احساس شادکامی در دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد

هدف از پژوهش حاضر تبیین رابطه ای بین تمایزیافتگی خود و شادکامی بوده است. این پژوهش به روش توصیفی از نوع همبستگی صورت گرفت. جامعه آماری این پژوهش تمامی دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد می باشند. نمونه این پژوهش شامل 180 نفر بودند که به صورت تصادفی دردسترس از بین تمامی دانشجویان انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های شادکامی آکسفورد و تمایزیافتگی خود (DSI) استفاده شد. پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود و نتایج تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری 001 / 0 = p نشان داد که بین شادکامی و تمایزیافتگی خود رابطه معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

تمایز یافتگی خود ، شادکامی ، دانشجویان