اثر بذر شنبلیله بر حجم باقیمانده معده و آسپیراسیون تنفسی در بیماران تحت تهویه مکانیکی

سابقه و هدف: افزایش حجم باقیمانده معده از مشکلات اساسی بیمارانی است که از طریق لوله تغذیه می شوند و در معرض بازگشت محتویات معده و آسپیراسیون تنفسی می باشند. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر بذر شنبلیله بر حجم باقیمانده معده و آسپیراسیون تنفسی بیماران تحت تهویه مکانیکی انجام شد.مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور با طراحی قبل و بعد،60 بیمار تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش های مراقبت ویژه، پس از همسان سازی جنس، سن، بیماری و داروهای مصرفی به صورت تصادفی در دو گروه مداخله (30 نفر) و کنترل (30 نفر) قرار گرفتند. به گروه مداخله 3 گرم بذر شنبلیله (دو بار در روز) به مدت 5 روز داده شد و گروه کنترل فقط اقدامات روتین دریافت کردند. انجام گاواژ یکسان تا روز پنجم ادامه یافت. میزان آسپیراسیون تنفسی و حجم باقیمانده معده آنان بدو پذیرش و در طول 5 روز اندازه گیری و با یکدیگر مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون کوکران و آنالیز اندازه های تکراری آنوا در سطح معنی داری 05/0 انجام شد.یافته ها: میانگین حجم باقیمانده و درصد آسپیراسیون تنفسی در بدو پذیرش در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. در طی پنج روز مطالعه، میانگین حجم باقیمانده در گروه کنترل در مقایسه با گروه دریافت کننده بذر شنبلیله افزایش یافت و تفاوت بین دو گروه معنی دار بود (000/0=p). میزان آسپیراسیون تنفسی در گروه شنبلیله کمتر از گروه کنترل بود(به ترتیب3/ 3 % در مقابل 3/33 % ،005/0= p) و تفاوت بین دو گروه معنی دار بود (005/0=p). در میزان مرگ و میر بین دو گروه تفاوت دیده نشد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تغذیه از طریق لوله با بذر شنبلیله، ممکن است بتواند حجم باقیمانده معده را کم کرده و میزان بروز آسپیراسیون تنفسی بیماران تحت تهویه مکانیکی را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

بذر شنبلیله ، تهویه مکانیکی ، حجم باقیمانده معده و آسپیراسیون