آتریوم و بازشناسی مفاهیم معماری پایدار در آن

آتریوم اصطلاحی است که به حیاط داخلی یا مرکزی در معماری بومی روم باستان و نیز گونه ای از فضا و حیاط ورودی در کلیساهای دوره صدر مسیحیت اطلاق می شد. امروزه، آتریوم به معنای یک فضای خالی و محصور می باشد که به صورت عمودی به ارتفاع چند طبقه ایجاد می شود. آتریوم به علت ایجاد ارتباط بین فضای بیرون و درونی اثرات مثبت روانی و عاطفی مردم ایجاد می کند و با راه دادن نور طبیعی به فضای داخلی، فضاهای طبقاتی بزرگتر و مفیدتری را به نسبت ساختمان های معمول ایجاد کرده و محیط کار بسیار آرام را فراهم میکند. با توجه به اهداف معماری پایدار نه تنها آتریوم می تواند چنان طراحی شود که اتلاف انرژی ناچیزی داشته باشد بلکه نقش جدیدی را در جهت کاهش مصرف انرژی به شکل سرمایش و گرمایش طبیعی، عملکرد غیر فعال خورشیدی ایفا کرده و با توجه به ویژگی واسطه حرارتی بودن امکان افزایش سطح بازشوهای داخلی را برای دریافت نور طبیعی بیشتر میسر می سازد. هدف از این پژوهش، شناختی اجمالی از آتریوم و بازشناسی مفاهیم معماری پایدار در آن و چگونگی استفاده و تاثیر آن در دستیابی به اهداف معماری پایدار می باشد.

کلیدواژه ها:

آتریوم ، معماری پایدار ، حیاط مرکزی