استفاده از تکنیک GIS در طبقه بندی شدت بیابان زایی منطقه سیستان

بیابان زایی پدیدهای است که در مناطق خشک، نیمه خشک و نیمه مرطوب رخ میدهد و موجب کاهش پتانسیل و توان اراضی میگردد. جهت تهیه نقشه بیابان زایی با استفاده از تکنیک GIS از مدل برآورد شدت بیابانزایی اراضی ایران در این تحقیق استفاده گردید. با توجه به مطابقت این مدل با شرایط بیوم کشور ایران و بالاخص منطقه مورد نظر، همچنین جامع و گام به گام بودن آن جهت طبقه - بندی شدت بیابان زایی منطقه سیستان انتخاب گردید. بطور کلی این مدل طی چهار مرحله قابل بررسی است. در مرحله اول نوع محیط بیابانی تفکیک و تعیین گردید که بر این اساس منطقه مورد نظر به 8واحد کاری تفکیک گردید. در مرحله دوم به کمک مطالعات پایه، بررسی صحرایی و امتیازدهی، 6 عامل موثر در بیابان زایی به صورت ترازوی وزنی مورد ارزیابی قرار گرفت. مرحله سوم شامل برآوردشدت بیابان زایی اراضی به کمک دو شاخص موثر در تعیین شدت بیابان زایی شامل شدت فرسایش ورسوبدهی اراضی و امکان برگشتپذیری و بازسازی اکوسیستم بیابانی بر اساس چهار سطح مختلف امتیاز بندی شده و در پایان بر اساس جمع کل امتیازات کسب شده، شدت بیابان زایی در 5 طبقه مختلف کلاسهبندی شده، برآورد گردید. نهایتا نقشه بیابان زایی منطقه بر اساس شاخص های مورد نظر محاسبه و رسم گردید

کلیدواژه ها:

بیابان زایی ، واحد کاری ، سیستان ، تکنیک GIS