قابلیت پیک سایی روش خنک کاری هوای وروی به توربین (TIAC) با استفاده از چیلر جذبی در ایران

تغییرات ایجاد شده در سبک زندکی و آب و هوا باعث شده تا زمان پیک مصرف در سال های اخیر در ایران با شدت بیشتر به تابستان منتقل شود. این موضوع در کنار کاهش توان خروجی نیروگاه های گازی و سیکل ترکیبی به عنوان مهمترین انواع نیروگاه در ایران باعث شده تا مشکلات اساسی در تامین برق در پیک ایجاد گردد. خنک کاری هوای وردی به توربین ها به عنوان یک راهکار موثر و اقتصادی در سراسر دنیا مطرح بوده و به روش های مختلف شامل استفاده از روش های تبخیری، چیلرهای مکانیکی و جذبی، تزریق هوای مایع و ... اجرا می گردد. چیلرهای جذبی با توجه به توانایی استفاده از انرژی موجود در دود خروجی و یا بخار کم فشار به عنوان یکی از روش های مهم با مصرف انرژی تقریبا صفر و قابلیت افزایش قابل توجه توان خروجی و بازدهی نیروگاه ها مطرح می باشند. با اعمال چیلرهای جذبی به نیروگاه های گازی و سیکل ترکیبی با عمر کمتر از 12 سال در ایران میتوان توان پیک شبکه را به اندازه 4400 مگاوات افزایش داد. با توجه به روند افزایش بار پیک که سالانه حدود 4/5% است، این افزایش می تواند مشکلات تامین برق در زمان پیک را حداقل برای دو سال به طور کامل مرتفع کرده و با توجه به روند احداث نیروگاه های جدید در ایران انتظار داشت که در صورت اجرای این طرح در پروژه های تازه تاسیس مشکل مرسوم تامین برق در زمان پیک به طور کامل برطرف گردد. چیلرهای جذبی با ریکاوری حرارت غیر مفید توجیه اقتصادی خوبی داشته و دوره بازگشت آنها با توجه به شرایط بین 1/3 تا 6 سال متغیر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

چیلر جذبی ، خنک کاری هوای ووردی به توربین ، TIAC ، پیک سایی ، توربین گاز ، روش مدیا