نقد و بررسی اشعار ( ملک الشعرایی ، اعتقادی ، آیینی و ... )

محمد تقی بهار برحسب استعداد و قریحه ی ادبی و همجواری با پدری شاعر، لقب ملک الشعرایی یافت ولی به آن بسنده ننمود و دست از تحقیق و مطالعه برنداشت . لذا برخلاف بسیاری از هم ذوقان خود فقط شاعر نبود بلکه با دقت و تفحص در اجتماع خود،در سیاست زمانه اش و در آثار گذشتگان یادگارهایی را به جا گذاشت که همچنان از دروس اصلی تدریسدر دانشگاه هاست و منبع و مرجعی برای دانش دوستان .دردین ثابت قدم ؛که آثار آن در اشعارش پیداست. سرشار از شور و احساس که گاه احساسات خود را به اطرافیان با نامه-هایی زیبا بیان نموده و با بزرگان نیز با زبان نامه ارتباط برقرار نموده ، از همه ی مضمون های شعری چون مدح و هجو در جایگاه مناسب بهره جسته ، در قالب های شعری متنوعی شعر سروده ، اگرچه بیشتر به قصیده نظر داشته است.

کلیدواژه ها:

بهار ، ملک الشعرایی ، اعتقادات ، آثار ، قالب شعری