بررسی صفت در شعر ملک الشعرا بهار

صفت از ابزار زیبانگاری در شعر است، کاربرد صفات در شعر به نگرش، اندیشه و روحیات شاعر بستگی دارد. از واژه صفت، حتی می توان پی به سبک شاعر برد. صفت در شعر بهار را می توان برخاسته از تفکر حماسی و روحیه انقلابی و روشنفکرمآبانه او دانست که با گزینش صفت هایی از ایران باستان، هتجارشکنی زبانی ایجاد نموده و صاحب سبک آرکائیسم گردیده است؛ سبکی که به کلام او، انسجام، عاطفه و زیبایی هنری بخشیده است. در این مقاله، صفات بیانی در نمونه هایی از شعر بهار از دو وجه مفهومی و دستوری، بررسی گردیده است. از این پژوهش چنین برمی آید که ذهن بیدار و زبان پرسرودش در گزینش صفات، درهم تنیده است؛ بدیهی است که صفات در محورهای افقی و عمودی اشعارش، نخست به تاکید و انسجام کلامش می پردازد، سپس به زیبایی هنری آن.

کلیدواژه ها:

ملک الشعرای بهار ، مفهوم ، صفت بیانی ، ساختمان ، آرکائیسم