تاسی شاگرد از استاد، مقامه نویسی از دیدگاه بهار و خطیبی

محمد تقی بهار، شاعر و نویسنده دوران بازگشت ادبی است؛ از آثار گرانقدر و ماندگار این استاد فرزانه، سه جلدکتاب سبک شناسی است که برای اولین بار در آن به تاریخ تطور و تحول متون ادبی فارسی، به صورت روشمند و منظم از آغاز تا قرن سیزدهم هجری پرداخته شده است به گونه ای که تا امروز همواره مرجع قابل اعتمادی برای تحقیقات ادبی بوده و هست؛ زمانی که استاد بهار در دانشگاه تهران تدریس می کرد، حسین خطیبی جزو دانشجویان ممتاز وی بود وی پس از مرگ ملک الشعرا، کرسی درس سبک شناسی را عهده دار شد و در این زمینه خوش درخشید. کتاب فن نثر در ادب فارسی حاصل این دوران از عمر ایشان است. در این مقاله به مقایسه موضوع مقامه، که یکی از انواع نوشتار ادبی است از دیدگاه بهار و خطیبی پرداخته شده تا به عنوان نمونه ای از نوع نگرش نویسندگان این دو اثر ارزشمند، در مباحث مختلف کتاب آورده شود. فرض بر این است که کتاب سبک شناسی، الگوی کار دکتر خطیبی در نگارش فن نثر بوده و نتیجه به شناخت ارزش های هر دو کتاب، به ویژه سبک شناسی که همواره مورد نظر محققان و نویسندگانی چون: خطیبی و شمیسا در نوشتن آثارشان بوده است، می انجامد. روش کار مقاله از نوع اسنادی، کتابخانه ای و مبتنی بر تحلیل محتوی است.

کلیدواژه ها:

بهار ، خطیبی ، سبک شناسی ، فن نثر ، مقامه نویسی