بررسی توسعه طبقاتی ساختمان های موجود با استفاده از جداساز لرزه ای در تراز بام ساختمان موجود

یکی از راهبردهای بهسازی، کاهش نیاز سازه است. کاهش نیاز سازه، به جای افزایش ظرفیت اعضا در برابر نیروهای وارد برسازه میباشد. در این راستا با به کارگیری راهکارهایی، پاسخ سازه در برابر نیروهای وارد بر آن، با کاهش نیاز سازه اصلاح میگردد. یعنی بجای تغییرات در منحنی ظرفیت سازه، تغییرات در طیف نیاز آن صورت گیرد.امروزه استفاده از جداگرهای لرزه ای علاوه بر ساختمانهای با کاربری و تجهیزات با اهمیت زیاد، در ساختمانهای مسکونی هم مورد استفاده قرار میگیرد، تا خسارت های جانی و مالی در این ساختمان ها کاهش پیدا کند. هدف ازسازه های جداسازی شده برای افزایش محافظت سازه با کاهش تغییر مکان نسبی طبقات و کاهش شتاب وارد بر بام تامین میشود. بدین منظور در این تحقیق به افزایش تعداد طبقات ساختمانهای موجود با سیستم جداساز لرزه ای پرداخته می شود که در سه تیپ ارتفاعی 2 ، 4 و 6 طبقه مورد بررسی قرارگرفته است که ساختمان طبقه آخر اضافه شده همانند یک میراگر جرمی عمل میکند و تغییرمکان و شتاب طبقات پایین را نیز تحت تاثیر قرار میدهد. نرم افزارمورداستفاده در این تحقیق Etabs 2015 و Seismostuct میباشد که تحت آنالیز تاریخچه زمانی قرارگرفته است.نتایج مورد بررسی نشان میدهد که طبقات اضافه شده باعث کاهش شتاب طبقات تحتانی در سازه 2 طبقه در حدود %23 و در سازه 4 طبقه در حدود %25 و در سازه 6 طبقه در حدود %12 شده است و جابجایی بام ساختمان اولیه در سازه 2 طبقه در حدود %50 و در سازه 4 طبقه در حدود %40 و در سازه 6 طبقه در حدود %24 کاهش پیدا کرده است.

کلیدواژه ها:

جداساز لرزه ای ، جابجایی بام ، شتاب طبقات تحتانی ، آنالیز تاریخچه زمانی