بررسی روش های تحمل پذیری خطا برای شبکه های حسگر بی سیم دسته بندی شده

دسته بندی ، یک پروتکل ارتباطی و کنترل توپولوژی موثر در شبکه های حسگر بی سیم می باشد. با این حال محیط های آرایش یافته ناهموار، محدودیت منابع گره ها وحجم کاری غیر متوازن بین گره ها، شبکه های حسگر دسته بندی شده را در برابر خطاها و نواقص ارتباطی آسیب پذیر می سازد و قابلیت اطمینان شبکه را پایین می آورد. بنابراین مکانیسم های توسعه تحمل پذیری خطا در کاربردهای واقعی حسگرها لازم می باشند. هدف این مقاله معرفی و بررسی روش های تحمل پذیری خطا است که تمامی این روش ها تلاش می کنند مصرف انرژی را کاهش داده و طول عمر شبکه را افزایش دهند مکانیسم اول بنام CMATO دست ها را به صورت انفرادی در نظر گرفته و از مونیتورینگ همدیگر در داخل دسته برای کشف و احیای خطاها به روش موثر و کارآمد استفاده می کند. مکانیسم دوم بنام FTPASC شبکه را به دسته های ایستا تقسیم بندی کرده و بار انرژی را بین گره های حسگر پر قدرت توزیع می کند. این روش برقراری ارتباط قابل اطمینان را بین گره های حسگر و گره های متحرک تضمین می کند. مکانیسم سوم برای افزایش طول عمر، شبکه را به دسته های مجزا تقسیم بندی می کند و گره با انرژی بالا را بنام درگاه در نظر می گیرد.