بررسی رابطه بین برنامه ریزی مسیر شغلی و ابعاد شناختی توانمند سازی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین برنامه ریزی مسیر شغلی و ابعاد شناختی توانمندسازی در میان کارکنان دانشگاه بوعلی سینا همدان انجام شده است. روش تحقیق توصیفی و طرح پژوهش همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دانشگاه بوعلی سینا همدان میباشد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، 184 نفر به عنوان نمونه آماری جهت مطالعه انتخاب شدند. جهت برآورد حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد. برای گردآوری داده های پژوهش از دو پرسشنامه استاندارد، برنامه ریزی مسیر شغلی و ابعاد شناختی توانمند سازی استفاده شد. برای بررسی پایایی پرسشنامه نیز از ضریب آلفای کرونباخ بهره گرفته شد. داده های تحقیق پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS تحلیل شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که بین تمام مولفه های برنامه ریزی مسیر شغلی و کل ابعاد شناختی توانمند سازی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. و همچنین مولفه های شایستگی فنی – کارکردی، خودمختاری، امنیت و ثبات، خلاقیت و کارآفرینی، خدمت و از خود گذشتگی و ایثار، چالش محض و سبک زندگی می توانند ابعاد احساس شایستگی، خودمختاری، موثر بودن و معنی دار بودن را به طور مثبت و معنی داری پیش بینی کنند.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی مسیر شغلی ، توانمندسازی ، کارکنان ، دانشگاه بوعلی سینا همدان.