بررسی رابطه یادگیری سازمانی با چابکی سازمانی در بین کارکنان دانشگاه شهید بهشتی تهران با نقش میانجی رضایت شغلی

پژوهش حاضر به دنبال بررسی تاثیر یادگیر ی سازمانی بر چابکی سازمانی در بین کارکنان دانشگاه شهیدبهشتی تهران با میانجیگری رضایت شغلی می باشد. این پژوهش از نوع توصیفی - پیمایشی است که به روش میدانی اجراء گردید. جامعه آماری پژوهش، کارکنان د انشگاه شهید بهشتی تهران بوده که به روش تصادفی طبقه ای تعداد 390 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه های محقق ساخته شامل 78 سوال می باشد. برای مطالعه پایایی پژوهش از روش آلفای کرونباخ و برای روایی نیز از روایی صوری و محتوا استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی، تکنیک تحلیل عاملی و معادلات ساختاری استفاده گردید. یافته ها نشان می دهد که میزان ضریب مسیر بین یادگیری سازمانی و رضایت شغلی برابر با 0/69، میزان ضریب مسیر بین یادگیری سازمانی و چابکی سازمانی برابر با 0/73 و میزان ضریب مسیر بین رضایت شغلی و چابکی سا زمانی 0/52 می باشد که نشان از تاثیر بالای متغیر تاثیرگذار بر متغیرهای وابسته مربوطه می باشد. دانشگاه برای تحقق چابکی سازمانی در بین کارکنان دانشگاه، باید یادگیری را در حوزه های درون سازمانی و تعاملات بیرونی نهادیه نماید، همچنین به ارتقا رضایت شغلی کارکنان توجه نماید.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، چابکی سازمانی ، رضایت شغلی ، دانشگاه