برنامه ریزی فضاهای عمومی شاد با رویکرد دوستدار کودک مطالعه موردی: منطقه یک تهران

در منطقه یک تهران به دلیل نگاه تک بعدی به ساخت و ساز های مسکونی و انبوه سازی، به ابتدایی ترین امکانات زندگی شهری برای ساکنان توجهی نشده است. با فکری سودجویانه و با فروش تراکم و کسب درآمد در این نوع ساخت و ساز ها با فاجعه ای شهری تبدیل شده است . برنامه ریزی فضای عمومی شاد با رویکرد دوستدار کودک مورد توجه قرار گرفته است. با هدف شناسایی عوامل اثرگذار در ارتقا کیفیت زیستی، کالبدی - عملکردی ، اجتماعی – فرهنگی و بصری کودکان در ساختار فضاهای عمومی شاد و تمهیدات آن مد نظر می باشد روش تحقیق در مقاله ی حاضر، به صورت توصیفی- تحلیلی و نوع آن کاربردی است. روند تحقیق با مراجعه به منابع معتبر کتابخانه ای و اسنادی و مطالعات میدانی گردآوری شده آغاز شده است. درتحقیق حاضر، پرسشنامه براساس معیارها و شاخص های شهر دوستدار کودک تدوین خواهد شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه است و جامعه ی آماری کلیه ی کارشناسان و متخصصان شهری و شهروندان نظر قرار خواهد گرفت. در نهایت با بهره گیری از نرم افزار SPSS تحلیل آماری فریدمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و پیشنهادهایی ارائه شد. در این مرحله از فرآیند تدوین برنامه شهر دوستدار کودک، مجموعه ای از معیارها و زیرمعیارها قابل تعریف است که ارائه می شود. نتایج تحقیق نشان می دهد: شاخص های جزییات (کف سازی/پیاده رو/..) ، تنوع ، تعاملات اجتماعی، خاطره انگیزی به ترتیب بیشترین امتیاز کسب کرده اند و برنامه ریزی فضاهای عمومی جهت دست یابی به شهر دوستدار کودک موثر افتد.

کلیدواژه ها:

دوستدار کودک ، برنامه ریزی شهری ، فضاهای عمومی ، منطقه یک تهران