گفت و گوی درون و برون در مدارس سنتی ایران

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 353

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NICONF06_127

تاریخ نمایه سازی: 20 خرداد 1398

چکیده مقاله:

پر اهمیت ترین فضا بعد از مسجد در معماری سنتی ایران مدرسه می باشد این پژوهش در پی آن است تا با بررسی نحوه سازماندهی فضاهای تشکیل دهنده مدارس سنتی به نحوه ارتباط بین درون و بیرون این فضاها دست یابد در واقع نقش و تاثیر فضای باز در معماری و شهرسازی سنتی ایران بسیار گسترده است و ابعاد متعددی نظیر تعامل معماری و طبیعت، ایجاد وحدت جزء و کل، احیای مدان و ایجاد تباین فضایی، ترکیب بندی مکان، حفظ و ایجاد هویت، پیوستگی و تداوم فضایی، شفافی فضایی، گشایش فضایی، توازن، تعادل و بسیاری موارد دیگر به واسطه وجود فضاهای باز و نیمه باز در این معماری و شهرسازی میسر گشته است. روش تحقیق در این مقاله، برا ساس روش کیفی و استدلال منطقی استوار است. همچنین مطالعه اسنادی و کتابخانه ای اساس بیان، تحلین، توصیف و تفسیر مطالب موجود در این مقاله را تشکیل می دهد. پژوهش کیفی به تفسیر شرایط می پردازد و بر نقش محقق به منزله عنصری حیاتی در تشبیح حاصل از تحقیق تاکید خاص دارد . فرآیند حاصل از این پژوهش به ترکیب فضایی مدارس، نوع ورودی ها، میان سراها، ایوان ها، ایوانچه ها، حجره ها و نیز تنوع فضایی مدارس دیده می شود. و فضای واسطه در مرز بین ایوان و میانسرا به عنوان اندام اصلی مجموعه که این شیوه در ذات خود نیروی بارزی در تحرک بخشیدن به محیط و کشاندن آن از فضاهای کاملا بسته به فضاهای نیمه باز و کاملا باز نشان داد و همچنین ایجاد کلیتی یکپارچه و همبسته ایجاد ریتم و تکرار، توزیع متوازن فضاها، تعادل بین فضای درون و برون، به وجود آوردن حریمی خاص برای فضاهای اقامتی حجره ها، گسترش دامنه درون و برون، ارائه فضا به ناظر بر اساس ترتیب خاص درک فضا، تداوم یافتن مفهوم سیالیت فضا را دارد در واقع حجره و مدرس این دو فضا به عنوان فضای آموزشی و در ناحیه درونی می با شند و فضای مابین ایوان و صحن به ترتیب فضای نیمه باز و باز بیرون می باشد اندام های گذار در مدارس سنتی ایران با عنوان ایوان، صفه و یا مهتابی، حلقه واصل فضاهای بسته (حجره ها) و فضاهای باز(حیاط) و اصلی ترین فضاهای عملکردی مدارس می باشند.

نویسندگان

افشین قربانی

کارشناس ارشد معماری، عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج، البرز، ایران